.
Marek Grechuta Wolność
Gdy widzisz ptaka w locie jak wolny jest
Jak płynie sobie, aż po nieba kres.
Wiedz - niebo bywa pełne wichrów i burz
A z lotu ptaka już nie widać róż.
Bo wolność - to nie cel lecz szansa by
Spełnić najpiękniejsze sny, marzenia.
Wolność - to ta najjaśniejsza z gwiazd
Promyk słońca w gęsty las, nadzieja.
Wolność to skrzypce, z których dźwięków cud
Potrafi wyczarować mistrza trud.
Lecz kiedy zagra na nich słaby gracz
To słychać będzie tylko pisk, zgrzyt, płacz.
Bo wolność - to wśród mądrych ludzi żyć
Widzieć dobroć w oczach ich i szczęście.
Wolność - to wśród życia gór i chmur
Poprzez każdy bór i mur znać przejście.
Wolność lśni wśród gałęzi wielkich drzew,
Które pną się w słońce każda w swoją stronę.
Wolność brzmi jak radosny ludzi śmiech,
Którzy wolność swą zdobyli na obronę -
Zwycięstwa, mądrości, prawdy i miłości
Spokoju, szczęścia, zdrowia i godności.
Wolność to diament do oszlifowania
A zabłyśnie blaskiem nie do opisania.
Wolność to także i odporność serc
By na złą drogę nie próbować zejść.
Bo są i tacy, którzy w wolności cud
Potrafią wmieszać swoich sprawek brud.
A wolność - to królestwo dobrych słów,
mądrych myśli, pięknych snów,
to wiara w ludzi.
Wolność - ją wymyślił dla nas Bóg,
aby człowiek wreszcie mógł
w niebie się zbudzić.
.
niedziela, 7 listopada 2010
niedziela, 17 października 2010
Dług publiczny
.
Dług publiczny Polski w niedzielę, 17 października 2010 r. o godz. 18.30 wg licznika prof. Leszka Balcerowicza wynosił:
734 870 223 803, czyli prawie 735 mld zł. Co godzinę dług zwiększa się o jakieś 6 mln zł. W przeliczeniu na jednego mieszkańca Polski (włącznie z niemowlętami) dług wynosi 19 292 zł (na dzień 17.10.2010 r.) Przygnębiający wzrost zadłużenia można obserwować na żywo w Internecie na stronie:
http://www.dlugpubliczny.org.pl
ENGLISH VERSION
Professor Leszek Balcerowicz, the mastermind behind Poland’s economic reforms at the beginning on the 1990s, wants the country’s total public debt to be displayed in downtown Warsaw.
On 28 September 2010 at 13.00 CET, Poland’s total public debt amounted to 724,259,822,418 zloty (182,204,927,807 euro). The economics professor and former head of the National Bank of Poland wants the 12-digit sum to be displayed in Warsaw as well as be readily available on a website.
The cost of servicing the debt is to rise to around 38 billion zloty in 2011, roughly the same income to the state coffers from personal tax returns.
“Democracy needs civic society,” Balcerowicz tells the Metro daily, adding that “people need to be organised so that Poland can catch up with the West.”
Balcerowicz also asked for Poles to scrutinise local governments’ public spending ahead of the local elections billed for late autumn.
“Let us ask the local councils why they are hiring more people, as well as demand sensible investments,” the former finance minister said.
.
Dług publiczny Polski w niedzielę, 17 października 2010 r. o godz. 18.30 wg licznika prof. Leszka Balcerowicza wynosił:
734 870 223 803, czyli prawie 735 mld zł. Co godzinę dług zwiększa się o jakieś 6 mln zł. W przeliczeniu na jednego mieszkańca Polski (włącznie z niemowlętami) dług wynosi 19 292 zł (na dzień 17.10.2010 r.) Przygnębiający wzrost zadłużenia można obserwować na żywo w Internecie na stronie:
http://www.dlugpubliczny.org.pl
ENGLISH VERSION
Professor Leszek Balcerowicz, the mastermind behind Poland’s economic reforms at the beginning on the 1990s, wants the country’s total public debt to be displayed in downtown Warsaw.
On 28 September 2010 at 13.00 CET, Poland’s total public debt amounted to 724,259,822,418 zloty (182,204,927,807 euro). The economics professor and former head of the National Bank of Poland wants the 12-digit sum to be displayed in Warsaw as well as be readily available on a website.
The cost of servicing the debt is to rise to around 38 billion zloty in 2011, roughly the same income to the state coffers from personal tax returns.
“Democracy needs civic society,” Balcerowicz tells the Metro daily, adding that “people need to be organised so that Poland can catch up with the West.”
Balcerowicz also asked for Poles to scrutinise local governments’ public spending ahead of the local elections billed for late autumn.
“Let us ask the local councils why they are hiring more people, as well as demand sensible investments,” the former finance minister said.
.
niedziela, 3 października 2010
Koncert Zespołu MAZOWSZE
.
W niedzielę, 26 września 2010 r. 50-osobowa grupa członków i sympatyków naszego Koła PZERI z Wielkiego Klińcza, (dzięki uprzejmości Tomasza Nadolnego, który zapewnił nam bilety wstępu gratis) pojechała do Gdyni na Koncert Galowy Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca MAZOWSZE im. Tadeusza Sygietyńskiego.
FURMAN
Wszystkich dziś ciekawość budzi,
Kto jest najszczęśliwszym z ludzi,
A ja mówię, że nad pana
Najszczęśliwszy los furmana.
Hej, wio! Hejta wio!
Hejta stary, młody jary!
Hej wio! Hejta wio!
Hejta, wiśta, prrr!
[.......................]
Podczas dynamicznego wykonywania "FURMANA" przez Zespół, prawie czterotysięczna widownia zgromadzona w hali, oszalała z zachwytu (my zresztą też).
Niemal dwugodzinne, bardzo urozmaicone występy "Mazowsza" były najprawdziwszą ucztą dla ducha i oka. Podczas koncertu galowego w Gdyni, Zespół wspiął się na wyżyny artyzmu, mistrzostwa i perfekcji wokalnej, tanecznej i muzycznej.
ENGLISH VERSION
The Mazowsze Folk and Song Ensemble gave a gala concert, opening a series of performances to mark its 60th anniversary.
The group was formally established in 1948 but its inaugural concert was on 6 November 1950.
Last night, ninety dancers and singers gave a spectacular show.
The troupe begins a five-week North American tour on 12 November. Its itinerary includes New York, Washington, Philadelphia, Buffalo and Toronto.
Mazowsze is Poland’s internationally best-known folk ensemble. In addition to songs and dances from all Polish regions, its repertoire includes popular folk songs from around the world. Foreign tours have taken it to fifty countries. It has given about 7, 000 concerts, attracting an audience of almost 18 million.
The founder and first director of Mazowsze was the composer and conductor Tadeusz Sygietyński (1896-1955). After his death, the post of Artistic Director was taken over by his widow, Mira Zimińska, a star of Warsaw’s pre-war cabarets. She served in the post for over half-a-century, until her death in 1997, at the age of 96.
.
W niedzielę, 26 września 2010 r. 50-osobowa grupa członków i sympatyków naszego Koła PZERI z Wielkiego Klińcza, (dzięki uprzejmości Tomasza Nadolnego, który zapewnił nam bilety wstępu gratis) pojechała do Gdyni na Koncert Galowy Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca MAZOWSZE im. Tadeusza Sygietyńskiego.
FURMAN
Wszystkich dziś ciekawość budzi,
Kto jest najszczęśliwszym z ludzi,
A ja mówię, że nad pana
Najszczęśliwszy los furmana.
Hej, wio! Hejta wio!
Hejta stary, młody jary!
Hej wio! Hejta wio!
Hejta, wiśta, prrr!
[.......................]
Podczas dynamicznego wykonywania "FURMANA" przez Zespół, prawie czterotysięczna widownia zgromadzona w hali, oszalała z zachwytu (my zresztą też).
Niemal dwugodzinne, bardzo urozmaicone występy "Mazowsza" były najprawdziwszą ucztą dla ducha i oka. Podczas koncertu galowego w Gdyni, Zespół wspiął się na wyżyny artyzmu, mistrzostwa i perfekcji wokalnej, tanecznej i muzycznej.
ENGLISH VERSION
The Mazowsze Folk and Song Ensemble gave a gala concert, opening a series of performances to mark its 60th anniversary.
The group was formally established in 1948 but its inaugural concert was on 6 November 1950.
Last night, ninety dancers and singers gave a spectacular show.
The troupe begins a five-week North American tour on 12 November. Its itinerary includes New York, Washington, Philadelphia, Buffalo and Toronto.
Mazowsze is Poland’s internationally best-known folk ensemble. In addition to songs and dances from all Polish regions, its repertoire includes popular folk songs from around the world. Foreign tours have taken it to fifty countries. It has given about 7, 000 concerts, attracting an audience of almost 18 million.
The founder and first director of Mazowsze was the composer and conductor Tadeusz Sygietyński (1896-1955). After his death, the post of Artistic Director was taken over by his widow, Mira Zimińska, a star of Warsaw’s pre-war cabarets. She served in the post for over half-a-century, until her death in 1997, at the age of 96.
.
poniedziałek, 20 września 2010
Wycieczka na Warmię i Mazury
.
Dobry nastrój towarzyszył wszystkim od początku wycieczki. Na zdjęciu od lewej: Mieczysław i Lidia Kościelscy oraz Zdzisław Brzeziński
W ostatni weekend (sobota - niedziela, 18-19 września 2010 r.) wyjechaliśmy z Kościerzyny i Wielkiego Klińcza autokarem po raz kolejny na Warmię i Mazury. Tym razem podróżowaliśmy trasą Elbląg - Stoczek Klasztorny - Bisztynek - Reszel - Gierłoż (Wilczy Szaniec Hitlera) - Święta Lipka - Pilec - Mrągowo - Mikołajki - Leśniczówka Pranie - Szczytno.
Rozpoczęliśmy od Stoczka Klasztornego.
Stoczek Klasztorny (niedaleko Lidzbarka Warmińskiego) słynie ze znanego Sanktuarium Maryjnego Matki Bożej Pokoju. (Wieś zamieszkuje około 330 osób.) Mieliśmy szczęście, bo po Sanktuarium oprowadzał nas charyzmatyczny przewodnik Tomasz Holiczko. Od 12 października 1953 r. do 6 października 1954 r. w Stoczku komunistyczne władze PRL-u bezprawnie więziły Stefana Kardynała Wyszyńskiego.
Drugim naszym przystankiem był Bisztynek. Jest to miasteczko w powiecie bartoszyckim, liczące zaledwie 2,5 tys. mieszkańców.
Obejrzeliśmy tam największy na Warmii i Mazurach głaz narzutowy o nazwie „Diabelski Kamień”. Głaz ten nie stanowi monolitu. "Diabelski Kamień" w Bisztynku to jeden z największych w Polsce głazów narzutowych. Jego wysokość wynosi 3 m, obwód - 28 m.
Z Bisztynka udaliśmy się do Reszla. Reszel to malownicze miasteczko, prawdziwa perełka Warmii w powiecie kętrzyńskim. Położone jest na Pojezierzu Mrągowskim. Liczy 5 tys. mieszkańców. Najciekawsza miejscowość znajdująca się na terenie gminy Reszel to Święta Lipka. Zwiedziliśmy Zamek w Reszlu – zamek reszelski położony jest nad brzegiem rzeki Sajny, w południowo-wschodniej części miasta. Powstał w latach 1350-1401. Był wielokrotnie oblegany i kilkakrotnie zdobywany przez wojska polskie i krzyżackie. W XIX wieku zamek zaadoptowano na więzienie i dopiero po II wojnie światowej postanowiono gruntownie go odrestaurować. Obecnie na zamku mieści się m.in. oddział Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, hotel i restauracja.
Dalsza trasa wycieczki zawiodła nas do Gierłoży, gdzie oprowadził nas przewodnik Ryszard Krupa, który pokazał nam Wilczy Szaniec (niem. Wolfsschanze) – w latach 1941–1944 była to kwatera główna Hitlera (niem. Führerhauptquartier, FHQ) i Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych (niem. Oberkommando der Wehrmacht, OKW) zamaskowana w lesie gierłoskim, na wschód od leżącej na skraju lasu wsi Gierłoż i 8 km na wschód od Kętrzyna (obecnie w woj. warmińsko-mazurskim). 20 lipca 1944 Claus von Stauffenberg dokonał tu nieudanego zamachu na życie Hitlera. Stauffenberg wraz z trzema oficerami zostali rozstrzelani przez pluton egzekucyjny już następnego dnia po zamachu, czyli 21 lipca 1944 r. w Berlinie.
Kwatera miała powierzchnię 250 ha i otoczona była pierwotnie zasiekami a następnie także polem minowym. Stała załoga "Wilczego Szańca" liczyła 2100-2200 osób: oprócz oficerów sztabowych, łączników, i innych wojskowych także fryzjerów, kucharzy, lekarzy, stenografów, sekretarki, itp. Na terenie "Wilczego Szańca" znajdowało się około 80 obiektów o konstrukcji trwałej i około 100 baraków drewnianych.
Najsolidniejsze schrony typu ciężkiego miały ściany o grubości 4-6 m i stropu do 8 m. Hitler przebywał w Wilczym Szańcu w przedziale czasowym od 24 czerwca 1941 do 20 listopada 1944. Spędził tutaj około 800 dni (po odliczeniu wyjazdów). Dnia 20 lipca 1992 w rocznicę zamachu na Hitlera uroczyście odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci Clausa von Stauffenberga. W uroczystości odsłonięcia tablicy uczestniczyło trzech synów Stauffenberga. Jego żona Nina Schenk Gräfin von Stauffenberg, zmarła 2 kwietnia 2006 roku w wieku 92 lat. Niestety, Stauffenberg uznawany współcześnie w demokratycznych Niemczech za bohatera narodowego, był konserwatywnym nacjonalistą i za życia domagał się panowania Niemiec na ziemiach polskich.
Kolejnym przystankiem była Święta Lipka. Święta Lipka (niem. Heiligelinde) – wieś w położona w powiecie kętrzyńskim, w gminie Reszel, licząca zaledwie 200 mieszkańców.
Znajduje się tutaj jedno z najbardziej znanych w Polsce sanktuariów maryjnych. Największym wydarzeniem religijnym w historii sanktuarium była koronacja obrazu Matki Bożej Świętolipskiej. Koronacja odbyła się w 1968 r. Papież Jan Paweł II nadał kościołowi w Świętej Lipce tytuł bazyliki mniejszej w 1983 r. Świętolipska bazylika pw. Nawiedzenia NM Panny wraz z obejściem krużgankowym i klasztorem jest jednym z najważniejszych zabytków baroku w północnej Polsce.
Święta Lipka - sławne sanktuarium maryjne leży na północnym krańcu Polski, w odległości około 70 km na północny wschód od Olsztyna i 6 km na wschód od Reszla. Nie mogliśmy tego dnia podziwiać Bazyliki w całej okazałości bo była odnawiana i cała przednia fasada była zasłonięta.
W kościele znajdują się niezwykłe, imponujące organy 40-głosowe, posiadające 4.000 piszczałek, zbudowane w latach 1719-1721 przez Jana Josue Mosengela. Na wieżyczkach organów umieszczone są rzeźby przedstawiające aniołów grających na różnych instrumentach i poruszających się podczas koncertów. Mieliśmy szczęście wysłuchać przepięknego koncertu wykonanego na tym anielskim instrumencie w bazylice, m.in. Ave Maria. Zostaliśmy dosłownie zanurzeni w cudownych dźwiękach muzyki Bacha, Beethovena, Schuberta. Późnym popołudniem uczestniczyliśmy jeszcze we mszy św. dla nowożeńców.
Na nocleg pojechaliśmy do pobliskiej miejscowości Pilec (niem. Pülz) – w pow. kętrzyńskim, w gminie Reszel, w parafii Święta Lipka. Wieś liczy 260 mieszkańców (w 1939 r. około 800). Przez Pilec przepływa rzeka Dajna, która jest znanym szlakiem kajakowym Mrągowo - Święta Lipka. Przy dawnym młynie w Pilcu jest zapora wodna, przez którą przelewa się do jeziora woda rzeki Dajny. W budynku dawnego młyna znajduje się hotel, gdzie spożyliśmy obiadokolację.
Po posiłku spotkaliśmy się w lokalu na dole, gdzie w naszym bogatym programie rozrywkowym wystąpił zespół "Cztery Asy" oraz soliści, a nawet duety taneczne, m.in. Madonna i Michael Jackson.
Następnego dnia, tj. w niedzielę po śniadaniu skierowaliśmy się do Mrągowa, gdzie ja i Ela odprowadziliśmy naszą koleżankę Annę do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Uprzejmi lekarze i pielęgniarki natychmiast troskliwie zaopiekowali się pacjentką - zbadali, zdiagnozowali, opatrzyli, wykonali prześwietlenie, podali leki i na prośbę zainteresowanej pozwolili na dalsza podróż, sporządzając stosowną dokumentację medyczną. Po wizycie w SOR poszliśmy pozachwycać się pobliskim jeziorem. W Mikołajkach łączą się Tałty z Jeziorem Mikołajskim, w czasach krzyżackich były to dwa oddzielne jeziora połączone strumieniem.
(Mrągowo liczy 21 tys. mieszkańców. Słynie z corocznie organizowanego Pikniku w Country Mrongovile - miasteczku westernowym w Mrągowie. Jest popularnym ośrodkiem turystycznym i wypoczynkowym na Mazurach.)
Po Mrągowie pojechaliśmy do Mikołajek. Mikołajki (niem. Nikolaiken) – miasto w pow. mrągowskim jest siedzibą gminy, liczy 3,7 tys. mieszkańców. W latach 1975-1998 administracyjnie należało do woj. suwalskiego. Zwiedziliśmy klasycystyczny kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy projektu Schinkla z 1842. W mieście jest też Muzeum Reformacji. Weszliśmy również do luksusowego hotelu - ogromny, wieloskrzydłowy Hotel Gołębiewski może przyjąć aż 1,2 tys. gości.
Położony tuż nad brzegiem jeziora Tałty Hotel Gołębiewski jest wspaniałym miejscem do wypoczynku zarówno w sezonie letnim jak i zimą.
Korzystając ze słonecznej pogody pospacerowaliśmy nad jezioro do przystani hotelowej, gdzie działa wypożyczalnia sprzętu wodnego, w której można wypożyczyć m.in. żaglówki, motorówki, rowery wodne, kajaki, jachty, łódki wiosłowe.
Z Mikołajek udaliśmy się do Szczytna. Szczytno (niem. Ortelsburg) - miasto liczące 25 tys. mieszkańców. Widzieliśmy ruiny zamku krzyżackiego z ok. 1370 r. W okresie średniowiecza zamek był siedzibą komtura.
Ela przypomniała, że Jurand ze Spychowa, bohater powieści "Krzyżacy" Henryka Sienkiewicza, leżał krzyżem przed bramą tego zamku prosząc Krzyżaków o uwolnienie porwanej przez nich córki Danusi. W Szczytnie jest pomnik Henryka Sienkiewicza w symbolicznym miejscu tragedii Juranda i Danusi.
Do innych atrakcji turystycznych Szczytna należą: Międzynarodowy Port Lotniczy Szczytno-Szymany; oznaczone miejsce południka 21°E; grób i pomnik Krzysztofa Klenczona. Znana jest Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie, jedyna uczelnia w Polsce, kształcąca przyszłych oficerów: Policji, Straży Granicznej i innych służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo.
W Szczytnie zjedliśmy smaczny obiad w restauracji z bardzo uprzejmym personelem.
Ostatnim punktem wycieczki była zaszyta głęboko w puszczy piskiej i trudno dostępna (nasz autokar musiał pokonać niełatwy dystans 9 km wertepów) leśniczówka PRANIE, zwiedziliśmy tam muzeum Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1905-1953) – wielkiego polskiego poety. "Pracujcie, cudów nie ma!" – powiedział ks. Jan Piwowarczyk (1889-1959), założyciel krakowskiego "Tygodnika Powszechnego"; to bardzo ważna dyrektywa, której absolutnie nie spodziewałem się zobaczyć wypisaną na kawałku arkusza papieru wywieszonego na ścianie jednego z pomieszczeń w Muzeum Gałczyńskiego w Praniu. (Trudno o lepszą receptę na udane życie.)
K. I. Gałczyński miał niezwykle ciekawy życiorys. Urodził się w Warszawie. Mieszkał w różnych miastach. W latach 1914–1918 w Moskwie. Po powrocie do Warszawy studiował filologię angielską oraz klasyczną. W 1930 r. poślubił Natalię Awałow (przeszedł na prawosławie). W latach 1931-1933 przebywał w Berlinie na stanowisku attache kulturalnego. W latach 1934 – 1936 Gałczyńscy mieszkali w Wilnie i tam w 1936 roku przyszła na świat ich córka Kira. K. I. Gałczyński brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. 17 września trafił do niewoli radzieckiej do Kozielska., z której w ramach wymiany jeńców został przekazany do niewoli niemieckiej. Okres okupacji spędził w stalagu XI-A w Altengrabow (napisał tam m.in. utwór "Matka Boska Stalagów",1944 r.). Po wojnie w latach 1945 – 1946 przebywał w Brukseli i Paryżu. Do Polski powrócił w 1946. Współpracował m.in. z "Przekrojem" i "Tygodnikiem Powszechnym". Niektóre jego powojenne utwory – w tym "Poemat dla zdrajcy" (atak na Czesława Miłosza), czy panegiryk "Umarł Stalin" (1953) - napisanych zostało w konwencji socrealistycznej. Wielu z nas, a zwłaszcza mi, pobyt w leśniczówce Pranie uświadomił ponownie piękno i wielkość jego poezji.
Elżbieta Brzezińska do mikrofonu w autokarze wyrecytowała w całości z pamięci (tu zamieszczamy tylko malutkie fragmenty) kilka jego utworów m.in.
"Zaczarowana Dorożka"
Natalii -
która jest latarnią
zaczarowanej dorożki
I
Allegro
Zapytajcie Artura,
daję słowo: nie kłamię,
ale było jak ulał
sześć słów w tym telegramie:
ZACZAROWANA DOROŻKA
ZACZAROWANY DOROŻKARZ
ZACZAROWANY KOŃ.
[.......................]
"Ocalić od zapomnienia" (Utwór rozsławiony przez Marka Grechutę)
Gdy próg domu przestępujesz.
To tak jakby noc sierpniowa
zaszumiała wśród listowia,
a ty przodem postępujesz.
[........................]
Venus. A tyś lot i górność
chmur, blask wody i kamienia.
Chciałbym oczu twoich chmurność
ocalić od zapomnienia.
[........................]
Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile deszczów, ile śniegów
wiszących nad latarniami?
Ile listów, ile rozstań,
ciężkich godzin w miastach wielu?
I znów upór żeby powstać
i znów iść, i dojść do celu.
Ile w trudzie nieustannym
wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń?
Ile chlebow rozkrajanych?
Pocałunków? Schodów? Książek?
Ile lat nad strof tworzeniem?
Ile krzyku w poematy?
Ile chwil przy Bethovenie?
Przy Corellim? Przy Scarlattim?
Twe oczy jak piękne świece,
a w sercu źródło promienia.
Więc ja chciałbym twoje serce
ocalić od zapomnienia.
[........................]
"Pieśń o żołnierzach z Westerplatte"
Kiedy się wypełniły dni
i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli
żołnierze z Westerplatte.
(A lato było piękne tego roku).
[.............................]
"Pieśń o fladze"
Jedna była - gdzie? Pod Tobrukiem.
Druga była - hej! Pod Narvikiem.
Trzecia była pod Monte Cassino,
A każda jak zorza szalona,
biało-czerwona, biało-czerwona!
czerwona jak puchar wina,
biała jak gwiezdna lawina,
biało-czerwona.
[.............................]
Przypomniał się nam inny wielki polski poeta JAN LECHOŃ [1899-1956], (prawie rówieśnik K. I. Gałczyńskiego) autor m.in. słynnego wiersza "Matka Boska Częstochowska" (z odwołaniem do obrazu jasnogórskiego i ze słynnymi – wycinanymi przez cenzurę PRL-u z publikacji krajowych po 1945 – wersami
"Jeszcze zagra, zagra hejnał Mariackiej wieży,
Będą słyszeć LWÓW i WILNO krok naszych żołnierzy."
Po pobycie w leśniczówce Pranie udaliśmy się w drogę powrotną. Nasz wesoły autobus z podwieczorkiem przy mikrofonie (z występami solistów, duetów, kabaretu) przybył szczęśliwie do Wielkiego Klińcza około godz. 21.30.
Ela, pilot grupy zawsze cieszy się, że może kierować grupą turystów Koła PZERI, którego jest przewodniczącą.
.
Dobry nastrój towarzyszył wszystkim od początku wycieczki. Na zdjęciu od lewej: Mieczysław i Lidia Kościelscy oraz Zdzisław BrzezińskiW ostatni weekend (sobota - niedziela, 18-19 września 2010 r.) wyjechaliśmy z Kościerzyny i Wielkiego Klińcza autokarem po raz kolejny na Warmię i Mazury. Tym razem podróżowaliśmy trasą Elbląg - Stoczek Klasztorny - Bisztynek - Reszel - Gierłoż (Wilczy Szaniec Hitlera) - Święta Lipka - Pilec - Mrągowo - Mikołajki - Leśniczówka Pranie - Szczytno.
Rozpoczęliśmy od Stoczka Klasztornego.
Stoczek Klasztorny (niedaleko Lidzbarka Warmińskiego) słynie ze znanego Sanktuarium Maryjnego Matki Bożej Pokoju. (Wieś zamieszkuje około 330 osób.) Mieliśmy szczęście, bo po Sanktuarium oprowadzał nas charyzmatyczny przewodnik Tomasz Holiczko. Od 12 października 1953 r. do 6 października 1954 r. w Stoczku komunistyczne władze PRL-u bezprawnie więziły Stefana Kardynała Wyszyńskiego.
Drugim naszym przystankiem był Bisztynek. Jest to miasteczko w powiecie bartoszyckim, liczące zaledwie 2,5 tys. mieszkańców.
Obejrzeliśmy tam największy na Warmii i Mazurach głaz narzutowy o nazwie „Diabelski Kamień”. Głaz ten nie stanowi monolitu. "Diabelski Kamień" w Bisztynku to jeden z największych w Polsce głazów narzutowych. Jego wysokość wynosi 3 m, obwód - 28 m.
Z Bisztynka udaliśmy się do Reszla. Reszel to malownicze miasteczko, prawdziwa perełka Warmii w powiecie kętrzyńskim. Położone jest na Pojezierzu Mrągowskim. Liczy 5 tys. mieszkańców. Najciekawsza miejscowość znajdująca się na terenie gminy Reszel to Święta Lipka. Zwiedziliśmy Zamek w Reszlu – zamek reszelski położony jest nad brzegiem rzeki Sajny, w południowo-wschodniej części miasta. Powstał w latach 1350-1401. Był wielokrotnie oblegany i kilkakrotnie zdobywany przez wojska polskie i krzyżackie. W XIX wieku zamek zaadoptowano na więzienie i dopiero po II wojnie światowej postanowiono gruntownie go odrestaurować. Obecnie na zamku mieści się m.in. oddział Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, hotel i restauracja.
Dalsza trasa wycieczki zawiodła nas do Gierłoży, gdzie oprowadził nas przewodnik Ryszard Krupa, który pokazał nam Wilczy Szaniec (niem. Wolfsschanze) – w latach 1941–1944 była to kwatera główna Hitlera (niem. Führerhauptquartier, FHQ) i Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych (niem. Oberkommando der Wehrmacht, OKW) zamaskowana w lesie gierłoskim, na wschód od leżącej na skraju lasu wsi Gierłoż i 8 km na wschód od Kętrzyna (obecnie w woj. warmińsko-mazurskim). 20 lipca 1944 Claus von Stauffenberg dokonał tu nieudanego zamachu na życie Hitlera. Stauffenberg wraz z trzema oficerami zostali rozstrzelani przez pluton egzekucyjny już następnego dnia po zamachu, czyli 21 lipca 1944 r. w Berlinie.
Kwatera miała powierzchnię 250 ha i otoczona była pierwotnie zasiekami a następnie także polem minowym. Stała załoga "Wilczego Szańca" liczyła 2100-2200 osób: oprócz oficerów sztabowych, łączników, i innych wojskowych także fryzjerów, kucharzy, lekarzy, stenografów, sekretarki, itp. Na terenie "Wilczego Szańca" znajdowało się około 80 obiektów o konstrukcji trwałej i około 100 baraków drewnianych.
Najsolidniejsze schrony typu ciężkiego miały ściany o grubości 4-6 m i stropu do 8 m. Hitler przebywał w Wilczym Szańcu w przedziale czasowym od 24 czerwca 1941 do 20 listopada 1944. Spędził tutaj około 800 dni (po odliczeniu wyjazdów). Dnia 20 lipca 1992 w rocznicę zamachu na Hitlera uroczyście odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci Clausa von Stauffenberga. W uroczystości odsłonięcia tablicy uczestniczyło trzech synów Stauffenberga. Jego żona Nina Schenk Gräfin von Stauffenberg, zmarła 2 kwietnia 2006 roku w wieku 92 lat. Niestety, Stauffenberg uznawany współcześnie w demokratycznych Niemczech za bohatera narodowego, był konserwatywnym nacjonalistą i za życia domagał się panowania Niemiec na ziemiach polskich.
Kolejnym przystankiem była Święta Lipka. Święta Lipka (niem. Heiligelinde) – wieś w położona w powiecie kętrzyńskim, w gminie Reszel, licząca zaledwie 200 mieszkańców.
Znajduje się tutaj jedno z najbardziej znanych w Polsce sanktuariów maryjnych. Największym wydarzeniem religijnym w historii sanktuarium była koronacja obrazu Matki Bożej Świętolipskiej. Koronacja odbyła się w 1968 r. Papież Jan Paweł II nadał kościołowi w Świętej Lipce tytuł bazyliki mniejszej w 1983 r. Świętolipska bazylika pw. Nawiedzenia NM Panny wraz z obejściem krużgankowym i klasztorem jest jednym z najważniejszych zabytków baroku w północnej Polsce.
Święta Lipka - sławne sanktuarium maryjne leży na północnym krańcu Polski, w odległości około 70 km na północny wschód od Olsztyna i 6 km na wschód od Reszla. Nie mogliśmy tego dnia podziwiać Bazyliki w całej okazałości bo była odnawiana i cała przednia fasada była zasłonięta.
W kościele znajdują się niezwykłe, imponujące organy 40-głosowe, posiadające 4.000 piszczałek, zbudowane w latach 1719-1721 przez Jana Josue Mosengela. Na wieżyczkach organów umieszczone są rzeźby przedstawiające aniołów grających na różnych instrumentach i poruszających się podczas koncertów. Mieliśmy szczęście wysłuchać przepięknego koncertu wykonanego na tym anielskim instrumencie w bazylice, m.in. Ave Maria. Zostaliśmy dosłownie zanurzeni w cudownych dźwiękach muzyki Bacha, Beethovena, Schuberta. Późnym popołudniem uczestniczyliśmy jeszcze we mszy św. dla nowożeńców.
Na nocleg pojechaliśmy do pobliskiej miejscowości Pilec (niem. Pülz) – w pow. kętrzyńskim, w gminie Reszel, w parafii Święta Lipka. Wieś liczy 260 mieszkańców (w 1939 r. około 800). Przez Pilec przepływa rzeka Dajna, która jest znanym szlakiem kajakowym Mrągowo - Święta Lipka. Przy dawnym młynie w Pilcu jest zapora wodna, przez którą przelewa się do jeziora woda rzeki Dajny. W budynku dawnego młyna znajduje się hotel, gdzie spożyliśmy obiadokolację.
Po posiłku spotkaliśmy się w lokalu na dole, gdzie w naszym bogatym programie rozrywkowym wystąpił zespół "Cztery Asy" oraz soliści, a nawet duety taneczne, m.in. Madonna i Michael Jackson.
Następnego dnia, tj. w niedzielę po śniadaniu skierowaliśmy się do Mrągowa, gdzie ja i Ela odprowadziliśmy naszą koleżankę Annę do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Uprzejmi lekarze i pielęgniarki natychmiast troskliwie zaopiekowali się pacjentką - zbadali, zdiagnozowali, opatrzyli, wykonali prześwietlenie, podali leki i na prośbę zainteresowanej pozwolili na dalsza podróż, sporządzając stosowną dokumentację medyczną. Po wizycie w SOR poszliśmy pozachwycać się pobliskim jeziorem. W Mikołajkach łączą się Tałty z Jeziorem Mikołajskim, w czasach krzyżackich były to dwa oddzielne jeziora połączone strumieniem.
(Mrągowo liczy 21 tys. mieszkańców. Słynie z corocznie organizowanego Pikniku w Country Mrongovile - miasteczku westernowym w Mrągowie. Jest popularnym ośrodkiem turystycznym i wypoczynkowym na Mazurach.)Po Mrągowie pojechaliśmy do Mikołajek. Mikołajki (niem. Nikolaiken) – miasto w pow. mrągowskim jest siedzibą gminy, liczy 3,7 tys. mieszkańców. W latach 1975-1998 administracyjnie należało do woj. suwalskiego. Zwiedziliśmy klasycystyczny kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy projektu Schinkla z 1842. W mieście jest też Muzeum Reformacji. Weszliśmy również do luksusowego hotelu - ogromny, wieloskrzydłowy Hotel Gołębiewski może przyjąć aż 1,2 tys. gości.
Położony tuż nad brzegiem jeziora Tałty Hotel Gołębiewski jest wspaniałym miejscem do wypoczynku zarówno w sezonie letnim jak i zimą.
Korzystając ze słonecznej pogody pospacerowaliśmy nad jezioro do przystani hotelowej, gdzie działa wypożyczalnia sprzętu wodnego, w której można wypożyczyć m.in. żaglówki, motorówki, rowery wodne, kajaki, jachty, łódki wiosłowe.
Z Mikołajek udaliśmy się do Szczytna. Szczytno (niem. Ortelsburg) - miasto liczące 25 tys. mieszkańców. Widzieliśmy ruiny zamku krzyżackiego z ok. 1370 r. W okresie średniowiecza zamek był siedzibą komtura.
Ela przypomniała, że Jurand ze Spychowa, bohater powieści "Krzyżacy" Henryka Sienkiewicza, leżał krzyżem przed bramą tego zamku prosząc Krzyżaków o uwolnienie porwanej przez nich córki Danusi. W Szczytnie jest pomnik Henryka Sienkiewicza w symbolicznym miejscu tragedii Juranda i Danusi.Do innych atrakcji turystycznych Szczytna należą: Międzynarodowy Port Lotniczy Szczytno-Szymany; oznaczone miejsce południka 21°E; grób i pomnik Krzysztofa Klenczona. Znana jest Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie, jedyna uczelnia w Polsce, kształcąca przyszłych oficerów: Policji, Straży Granicznej i innych służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo.
W Szczytnie zjedliśmy smaczny obiad w restauracji z bardzo uprzejmym personelem.
Ostatnim punktem wycieczki była zaszyta głęboko w puszczy piskiej i trudno dostępna (nasz autokar musiał pokonać niełatwy dystans 9 km wertepów) leśniczówka PRANIE, zwiedziliśmy tam muzeum Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1905-1953) – wielkiego polskiego poety. "Pracujcie, cudów nie ma!" – powiedział ks. Jan Piwowarczyk (1889-1959), założyciel krakowskiego "Tygodnika Powszechnego"; to bardzo ważna dyrektywa, której absolutnie nie spodziewałem się zobaczyć wypisaną na kawałku arkusza papieru wywieszonego na ścianie jednego z pomieszczeń w Muzeum Gałczyńskiego w Praniu. (Trudno o lepszą receptę na udane życie.)
K. I. Gałczyński miał niezwykle ciekawy życiorys. Urodził się w Warszawie. Mieszkał w różnych miastach. W latach 1914–1918 w Moskwie. Po powrocie do Warszawy studiował filologię angielską oraz klasyczną. W 1930 r. poślubił Natalię Awałow (przeszedł na prawosławie). W latach 1931-1933 przebywał w Berlinie na stanowisku attache kulturalnego. W latach 1934 – 1936 Gałczyńscy mieszkali w Wilnie i tam w 1936 roku przyszła na świat ich córka Kira. K. I. Gałczyński brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. 17 września trafił do niewoli radzieckiej do Kozielska., z której w ramach wymiany jeńców został przekazany do niewoli niemieckiej. Okres okupacji spędził w stalagu XI-A w Altengrabow (napisał tam m.in. utwór "Matka Boska Stalagów",1944 r.). Po wojnie w latach 1945 – 1946 przebywał w Brukseli i Paryżu. Do Polski powrócił w 1946. Współpracował m.in. z "Przekrojem" i "Tygodnikiem Powszechnym". Niektóre jego powojenne utwory – w tym "Poemat dla zdrajcy" (atak na Czesława Miłosza), czy panegiryk "Umarł Stalin" (1953) - napisanych zostało w konwencji socrealistycznej. Wielu z nas, a zwłaszcza mi, pobyt w leśniczówce Pranie uświadomił ponownie piękno i wielkość jego poezji.
Elżbieta Brzezińska do mikrofonu w autokarze wyrecytowała w całości z pamięci (tu zamieszczamy tylko malutkie fragmenty) kilka jego utworów m.in.
"Zaczarowana Dorożka"
Natalii -
która jest latarnią
zaczarowanej dorożki
I
Allegro
Zapytajcie Artura,
daję słowo: nie kłamię,
ale było jak ulał
sześć słów w tym telegramie:
ZACZAROWANA DOROŻKA
ZACZAROWANY DOROŻKARZ
ZACZAROWANY KOŃ.
[.......................]
"Ocalić od zapomnienia" (Utwór rozsławiony przez Marka Grechutę)
Gdy próg domu przestępujesz.
To tak jakby noc sierpniowa
zaszumiała wśród listowia,
a ty przodem postępujesz.
[........................]
Venus. A tyś lot i górność
chmur, blask wody i kamienia.
Chciałbym oczu twoich chmurność
ocalić od zapomnienia.
[........................]
Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile deszczów, ile śniegów
wiszących nad latarniami?
Ile listów, ile rozstań,
ciężkich godzin w miastach wielu?
I znów upór żeby powstać
i znów iść, i dojść do celu.
Ile w trudzie nieustannym
wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń?
Ile chlebow rozkrajanych?
Pocałunków? Schodów? Książek?
Ile lat nad strof tworzeniem?
Ile krzyku w poematy?
Ile chwil przy Bethovenie?
Przy Corellim? Przy Scarlattim?
Twe oczy jak piękne świece,
a w sercu źródło promienia.
Więc ja chciałbym twoje serce
ocalić od zapomnienia.
[........................]
"Pieśń o żołnierzach z Westerplatte"
Kiedy się wypełniły dni
i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli
żołnierze z Westerplatte.
(A lato było piękne tego roku).
[.............................]
"Pieśń o fladze"
Jedna była - gdzie? Pod Tobrukiem.
Druga była - hej! Pod Narvikiem.
Trzecia była pod Monte Cassino,
A każda jak zorza szalona,
biało-czerwona, biało-czerwona!
czerwona jak puchar wina,
biała jak gwiezdna lawina,
biało-czerwona.
[.............................]
Przypomniał się nam inny wielki polski poeta JAN LECHOŃ [1899-1956], (prawie rówieśnik K. I. Gałczyńskiego) autor m.in. słynnego wiersza "Matka Boska Częstochowska" (z odwołaniem do obrazu jasnogórskiego i ze słynnymi – wycinanymi przez cenzurę PRL-u z publikacji krajowych po 1945 – wersami
"Jeszcze zagra, zagra hejnał Mariackiej wieży,
Będą słyszeć LWÓW i WILNO krok naszych żołnierzy."
Po pobycie w leśniczówce Pranie udaliśmy się w drogę powrotną. Nasz wesoły autobus z podwieczorkiem przy mikrofonie (z występami solistów, duetów, kabaretu) przybył szczęśliwie do Wielkiego Klińcza około godz. 21.30.
Ela, pilot grupy zawsze cieszy się, że może kierować grupą turystów Koła PZERI, którego jest przewodniczącą..
niedziela, 12 września 2010
Obchody XXX rocznicy powstania NSZZ „Solidarność”
.
Niedawno zostałem wyróżniony zaszczytnym dla mnie zaproszeniem, które otrzymałem od Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Zakładach Porcelany Stołowej „LUBIANA”. Była to dla mnie nie tylko miła niespodzianka, ale i bardzo wzruszające przeżycie. W sobotę, 11 września 2010 r. uczestniczyłem w obchodach XXX rocznicy powstania NSZZ „Solidarność”. Obchody zorganizowała wspomniana już Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” przy Zakładach Porcelany Stołowej „LUBIANA” i Józef Rymsza, kierownik Oddziału NSZZ "S" w Kościerzynie. Uroczystości rocznicowe rozpoczęły się nabożeństwem w kościele parafialnym Św. Maksymiliana Marii Kolbego w Łubianie celebrowanym przez księży Bogdana Augustyniaka i Mieczysława Gajewskiego.
Ks. proboszcz M. Gajewski w poruszającej homilii nawiązał do historycznych wydarzeń sprzed 30 lat i przypomniał działaczy tworzących wówczas niezależny Związek "Solidarność" w Zakładach Porcelany Stołowej „LUBIANA” oraz tragedię stanu wojennego.
Druga część obchodów była kontynuowana w Ośrodku Wypoczynkowym PSS Społem w pobliskim Garczynie. W spotkaniu wzięło udział ponad dwustu członków "S" w Lubianie i zaproszeni goście. Tam najpierw na świeżym powietrzu poczęstowano nas wyśmienitą dziczyzną, a potem zaproszono do lokalu. W części oficjalnej głos zabrali: przewodnicząca Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Zakładach Porcelany Stołowej „LUBIANA”, przewodniczący Zarządu Regionu Krzysztof Dośla, ksiądz proboszcz, członek zarządu Zakładów (pani Breska) i główny bohater spotkania Jan Antczak, niezłomny przewodniczący pierwszej Solidarności w Lubianie, prześladowany w stanie wojennym, represjonowany i więziony (w wolnej Polsce odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego). K. Dośla wręczył kilkunastu zasłużonym działaczom (przeważały panie!) dyplomy z podziękowaniem za wytrwałość i heroizm w trudnych latach stanu wojennego. Przed 13 grudnia 1981 r. do Związku wstąpiło aż 1288 osób, prawie wszyscy pracownicy Zakładów. Dzisiaj NSZZ "Solidarność" w Lubianie liczy ponad 200 członków.
W trakcie spotkania miałem okazję rozmawiać z działaczami "S" (niektórych poznałem już wcześniej, kilka osób jeszcze w 1989 r. kiedy wspólnie działaliśmy w Komitecie Obywatelskim w Kościerzynie).
Po części oficjalnej zasiedliśmy do biesiady przy suto zastawionych stołach. Przygrywała znakomita orkiestra, która wszystkich porwała do tanecznych pląsów. Udana zabawa trwała aż do godz. 2.00. Pragnę podziękować paniom z Komisji Zakładowej "S" za wysiłek w przygotowanie tej wspaniałej imprezy oraz za staropolską gościnność.
.
Niedawno zostałem wyróżniony zaszczytnym dla mnie zaproszeniem, które otrzymałem od Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Zakładach Porcelany Stołowej „LUBIANA”. Była to dla mnie nie tylko miła niespodzianka, ale i bardzo wzruszające przeżycie. W sobotę, 11 września 2010 r. uczestniczyłem w obchodach XXX rocznicy powstania NSZZ „Solidarność”. Obchody zorganizowała wspomniana już Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” przy Zakładach Porcelany Stołowej „LUBIANA” i Józef Rymsza, kierownik Oddziału NSZZ "S" w Kościerzynie. Uroczystości rocznicowe rozpoczęły się nabożeństwem w kościele parafialnym Św. Maksymiliana Marii Kolbego w Łubianie celebrowanym przez księży Bogdana Augustyniaka i Mieczysława Gajewskiego.
Ks. proboszcz M. Gajewski w poruszającej homilii nawiązał do historycznych wydarzeń sprzed 30 lat i przypomniał działaczy tworzących wówczas niezależny Związek "Solidarność" w Zakładach Porcelany Stołowej „LUBIANA” oraz tragedię stanu wojennego.Druga część obchodów była kontynuowana w Ośrodku Wypoczynkowym PSS Społem w pobliskim Garczynie. W spotkaniu wzięło udział ponad dwustu członków "S" w Lubianie i zaproszeni goście. Tam najpierw na świeżym powietrzu poczęstowano nas wyśmienitą dziczyzną, a potem zaproszono do lokalu. W części oficjalnej głos zabrali: przewodnicząca Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Zakładach Porcelany Stołowej „LUBIANA”, przewodniczący Zarządu Regionu Krzysztof Dośla, ksiądz proboszcz, członek zarządu Zakładów (pani Breska) i główny bohater spotkania Jan Antczak, niezłomny przewodniczący pierwszej Solidarności w Lubianie, prześladowany w stanie wojennym, represjonowany i więziony (w wolnej Polsce odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego). K. Dośla wręczył kilkunastu zasłużonym działaczom (przeważały panie!) dyplomy z podziękowaniem za wytrwałość i heroizm w trudnych latach stanu wojennego. Przed 13 grudnia 1981 r. do Związku wstąpiło aż 1288 osób, prawie wszyscy pracownicy Zakładów. Dzisiaj NSZZ "Solidarność" w Lubianie liczy ponad 200 członków.
W trakcie spotkania miałem okazję rozmawiać z działaczami "S" (niektórych poznałem już wcześniej, kilka osób jeszcze w 1989 r. kiedy wspólnie działaliśmy w Komitecie Obywatelskim w Kościerzynie).
Po części oficjalnej zasiedliśmy do biesiady przy suto zastawionych stołach. Przygrywała znakomita orkiestra, która wszystkich porwała do tanecznych pląsów. Udana zabawa trwała aż do godz. 2.00. Pragnę podziękować paniom z Komisji Zakładowej "S" za wysiłek w przygotowanie tej wspaniałej imprezy oraz za staropolską gościnność.
.
czwartek, 2 września 2010
Encyklopedia Solidarności
.
Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami pierwszy tom papierowego wydania "Encyklopedii Solidarności" ukaże się drukiem już we wrześniu 2010 r.
Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami pierwszy tom papierowego wydania "Encyklopedii Solidarności" ukaże się drukiem już we wrześniu 2010 r.
sobota, 28 sierpnia 2010
Seminarium projektu: "Międzynarodowy Bank Pamięci o Demokracji"
.
W dniach 25-28 (środa - sobota) sierpnia 2010 r. uczestniczyłem w seminarium projektu: "Międzynarodowy Bank Pamięci o Demokracji". [Więcej informacji o projekcie można znaleźć na stronie: http://www.civicvoices.org
Czterodniowe szkolenie dla działaczy NSZZ Solidarność miało miejsce w rajskim ośrodku Osada Karbówko koło Golubia Dobrzynia.
Szkolenie było przebogatą ucztą dla ducha i ciała z mnóstwem różnych dodatkowych atrakcji (np. 20 km spływ kajakowy po Drwęcy). Monika Kończyk z Gdyni, organizatorka i koordynatorka całego szkolenia zatroszczyła się, aby nasze seminarium przebiegało w doskonałych, wręcz luksusowych pod każdym względem warunkach. W projekcie uczestniczyło 30 osób z całej Polski. O wysokiej randze spotkania świadczy, że w trakcie trwania seminarium dołączyli Krzysztof Dośla i Wojciech Książek z Regionu Gdańskiego oraz tacy zasłużeni działacze demokratycznej opozycji jak Andrzej Chodzicki i Tadeusz Gutkowski. Na mnie osobiście głębokie wrażenie wywarł właśnie Tadeusz Gutkowski z Brodnicy (ur. 1940 r.), który m.in. od lutego 1982 do 1989 r. przywoził z Torunia do Brodnicy prasę, wydawnictwa i ulotki (następnie odbierali je miejscowi kolporterzy). Sam także kolportował w środowisku nauczycielskim. Działacz niepokorny i niezłomny, prawy pedagog, za mało znany w Polsce bohater, nigdy nie ubiegał się o żadne stanowiska, chociaż po 1989 r. miał mnóstwo propozycji. Arcyciekawy wywiad, którego udzielił naszej grupie znacznie przekroczył sztywne ramy czasowe. Mam nadzieję, że chociaż część tej ważnej rozmowy ukaże się na stronie http://www.civicvoices.org
W czasie kilku dni owocnego pobytu w Osadzie Karbówko w naszym solidarnościowym gronie panowała pełna wzajemnej życzliwości atmosfera. Mimo, że byłem najstarszym wiekowo uczestnikiem szkolenia bardzo ubogacające okazały się wymiany poglądów z młodszymi osobami z kursu w kuluarach i relaksacyjne wieczory przy muzyce tanecznej. Miałem okazję bliżej poznać elitę nauczycielskiej Solidarności, m.in. Andrzeja Antolaka z Goraja, Ryszarda Urbańczyka z Białegostoku, Agnieszkę Zielenkiewicz i innych działaczy. Jestem szczególnie wdzięczny Monice Kończyk za przyjęcie mnie na szkolenie i wspaniałym koleżankom z Zespołu Szkół w Goręczynie: Elżbiecie Bugajnej i Ewie Tusk, które zapewniły mi wygodny przewóz z Wielkiego Klińcza do Osady Karbówko i z powrotem.
W dniach 25-28 (środa - sobota) sierpnia 2010 r. uczestniczyłem w seminarium projektu: "Międzynarodowy Bank Pamięci o Demokracji". [Więcej informacji o projekcie można znaleźć na stronie: http://www.civicvoices.org
Czterodniowe szkolenie dla działaczy NSZZ Solidarność miało miejsce w rajskim ośrodku Osada Karbówko koło Golubia Dobrzynia. 
Szkolenie było przebogatą ucztą dla ducha i ciała z mnóstwem różnych dodatkowych atrakcji (np. 20 km spływ kajakowy po Drwęcy). Monika Kończyk z Gdyni, organizatorka i koordynatorka całego szkolenia zatroszczyła się, aby nasze seminarium przebiegało w doskonałych, wręcz luksusowych pod każdym względem warunkach. W projekcie uczestniczyło 30 osób z całej Polski. O wysokiej randze spotkania świadczy, że w trakcie trwania seminarium dołączyli Krzysztof Dośla i Wojciech Książek z Regionu Gdańskiego oraz tacy zasłużeni działacze demokratycznej opozycji jak Andrzej Chodzicki i Tadeusz Gutkowski. Na mnie osobiście głębokie wrażenie wywarł właśnie Tadeusz Gutkowski z Brodnicy (ur. 1940 r.), który m.in. od lutego 1982 do 1989 r. przywoził z Torunia do Brodnicy prasę, wydawnictwa i ulotki (następnie odbierali je miejscowi kolporterzy). Sam także kolportował w środowisku nauczycielskim. Działacz niepokorny i niezłomny, prawy pedagog, za mało znany w Polsce bohater, nigdy nie ubiegał się o żadne stanowiska, chociaż po 1989 r. miał mnóstwo propozycji. Arcyciekawy wywiad, którego udzielił naszej grupie znacznie przekroczył sztywne ramy czasowe. Mam nadzieję, że chociaż część tej ważnej rozmowy ukaże się na stronie http://www.civicvoices.org
W czasie kilku dni owocnego pobytu w Osadzie Karbówko w naszym solidarnościowym gronie panowała pełna wzajemnej życzliwości atmosfera. Mimo, że byłem najstarszym wiekowo uczestnikiem szkolenia bardzo ubogacające okazały się wymiany poglądów z młodszymi osobami z kursu w kuluarach i relaksacyjne wieczory przy muzyce tanecznej. Miałem okazję bliżej poznać elitę nauczycielskiej Solidarności, m.in. Andrzeja Antolaka z Goraja, Ryszarda Urbańczyka z Białegostoku, Agnieszkę Zielenkiewicz i innych działaczy. Jestem szczególnie wdzięczny Monice Kończyk za przyjęcie mnie na szkolenie i wspaniałym koleżankom z Zespołu Szkół w Goręczynie: Elżbiecie Bugajnej i Ewie Tusk, które zapewniły mi wygodny przewóz z Wielkiego Klińcza do Osady Karbówko i z powrotem.
Subskrybuj:
Posty (Atom)
